Monschau Marathon

Dat was ne zware, amai., maar ne schone. Toch tot in den helft, daarna weet ik het niet meer, ik dacht dan
vooral aan finishen. Ik had die heuvels serieus onderschat en misschien wel een beetje te weinig op bergop en bergaf getraind.

De dag begon niet echt zonnig. Om 5.45 uur viel de regen met bakken uit de lucht, zeer grote bakken... Zoals altijd was ik goed voorbereid.... ik had niets om aan te doen tegen de regen.

In het hotel had ik om een vroeg ontbijt gevraagd, om 6.00. Da viel mee, alles stond klaar, beetje muesli, bokes met choco. Meer moet dat niet zijn, toch niet voor ne marathon.

Om 7.00 vertrokken richting start, de regen was al een heel wat minder. Gelukkig. Op de parking zag ik Koen. Dat was lang geleden, van de marathon van Luxemburg op.... 26/5/2006. Dus efkes bijklappen en dat deed de stress toch iets minderen.

Na de start zat ik al vlug achter de "ballon loper" van 4.00. Mijn bedoeling was deze zo lang mogelijk te volgen. De eerste kilometers waren bergaf maar door de "massa" en de smalle weg kon er niet echt goed worden doorgelopen. Enkele kilometers later was er nog een serieuze afdaling, op een echte bosweg. Hier moest ik de balonnen al laten gaan... op een afdaling. Dan maar van taktiek veranderen, ik dreef het tempo iets op, haalde de balonnen terug in en ging mijn eigen tempo lopen. Dat volgens mij bergop normaal lager zou liggen , maar vlak en (normaal gezien toch ook) bergaf hoger.

Het parcours ging constant bergop en bergaf. Niet normaal. Men zegt dikwijks dat de marathon pas begint bij de 30 km. In Monschau begint die veel vroeger. Rond de 20 km was het beste eraf - allez ik zat toen al kapot.  De ballon loper van 4.00 stak me voorbij rond de 24 km. Normaal  loopt daar altijd een groepje rond van lopers die willen finishen in deze tijd. Dat is toch de bedoeling van dergelijke ballon-lopers. Awel, deze ballonloper stak me voorbij en hij liep helemaal alleen...

De kilometers die volgde duurde heel lang. Aan elke drankpost werd halt gehouden om rustig iets te drinken en te eten. Elke aanmoediging langs de weg, deed enorm deugd. Het halen van de finish na 4.09 deed dat ook.

Ik ben content om Monschau gelopen te hebben. Na de aankomst, was de eerste gedachte, deze loop ik nooit ni meer. Een week later is dat al omgeslagen naar, misschien volgend jaar nog eens want past in het "programma".

En nu op zoek naar de volgende.