Leuven en omgeving

Alles gaat goed. Ik zit nu aan een weektotaal van 35 km.

Leuven en omgeving zijn voor mij echter nog onbekend terrein. Behalve dan de Bondgenotenlaan en de oude markt... Dus vorige week vertrokken met een mogelijke route in gedachten en de garmin. Die laatste zou me wel terug thuis brengen indien dit nodig mocht zijn.

Bedoeling was een 45 min. rustig te lopen. Alles ging goed tot ergens halverwegen. Ik liep, zoals meestal, vrij laat op de avond. Het was al goed donker en langs de weg begon er minder en minder verlichting te staan. Ook begon de asfaltlaag te veranderen in iets wat modder moet geweest zijn. Die tendens bleef aanhouden, de weg werd donkerder en de bodem (en mijn kousen en schoenen) vochtiger. Na een tijdje toch beginnen vloeken en ik besloot mijn garmin in te schakelen om de kortst mogelijk weg terug te nemen. Na een tijdje gaf die een duidelijke pijl naar links. Het was een mooie rechte weg, en tevens verlicht. De weg bleef ook heel recht, zoals de pijl op de garmin. Alles ok dus.

Na een tweetal kilometer begon ik toch twijfels te krijgen. De weg leidde me naar een soort domein. Het leek er sterk op dat het een ziekenhuis was of een soort universitaire campus. De richting was nog wel in orde dus misschien zou het wel mogelijk zijn om door het domein te lopen. Maar waarvoor ik vreesde, werd werkelijkheid. De weg liep dood op een groot gebouw. Er stonden daar 2 mensen buiten, ik dacht aan patiënten van het ziekenhuis. Ik wou echt wel de kortste weg naar huis en vroeg dus de weg... Dat was echt geen goed idee. Ze hielden me voor de zot. Ik zat echter niet in een ziekenhuis maar een psychiatrisch centrum, en op basis van het antwoord dat ik kreeg, vermoed ik wel voor zwaar gevallen. Dus rap terug weg en opnieuw de pijlen van de garmin volgen.

Resultaat, veel later thuis en veel meer kilometers dan gepland. Dat noemen ze rustig opbouwen. Volgende keer doe ik nog eens dezelfde weg, maar dan met daglicht en laat ik ook dat ziekenhuis links liggen.